zagubiona-w-sobie

Patrzę na zeszyt... różowy..taki sweet...na okładce widnieje owieczka przywieszona do fioletowego balonika..bezbronna owieczka, której niepozostaje nic innego jak podać sie losowi... cóż...ja czasem tez czuje sie taka bezradna...ale zawsze jest coś co moge zrobić...czym moge wpłynąc na moje dalsze życie...a owieczka... może przegryść sznurek na którym wisi i wpaśc w odchłań...tak robią ludzie..którzy niepotrafią sobie poradzić życiem...pogodzić sie z nim...ale ja taka niejestem...będe próbować w taki sposób by balonik skierował sie w stronne taką jaką chce!! wiem..niezawze mi sie to uda...zawsze zdarzy sie podmuch wiatru który lekko zbije mnie z trasy..lub tornado które zupełnie poniesie mnie w inną strone...ale mimo wszystko będe walczyć...!! a gdy się zmęcze ..odpoczne chwile..a później powróce...na pole bitwy ..

Mogłabym sie tu rozpisywac jak mi źle ... jak tęsknie za moją niespełnioną miłością...nieodwajemnioną...ale... wprowadzając choc odrobine optymistycznej nutki powiem tak : miłośc jest ważna...jest bolesna...ale zawsze ma sie przyjaciół którzy nas kochają..odwzajemniona miłością :) i powinniśmy sie z tego cieszyć...z każdej chwili..i życ ta chwilą...i być choc przez moment happy :) .....

Każdy z nas marzy...przynajmniej nam sie wydaje że marzymy...z reguły nasze marzenia są racjonalne...mimo że nam sie wydaje że to niemożliwe...i wiecie co?? wtedy to nie są marzenia...raczej pragnienia...przyziemne sprawy...możliwe jednak niedozrealizowania...według nas...cóż...nasz duchowe Ja potrzebuje miłości...i wiedy pragniemy by nasza druga połówka czuła do nas to samo co my do niej...i to niejest marzenie!! tylko pragnienie...potrzeba...uzupełnienie.......

A za tem czym są marzenia??? nieda sie ich sprecyzować...opisać słowami...lecz jest to ściśle związane z naszą wyobraźnią...umiejętnością oderwania sie od tego co nas otacza....każdy potrafi marzyć i marzy...tylko niepotrafi odróżnić marzeń od pragnień...a to jest istotna różnica....

Uczucie...to tak dużo znaczy...ma taką wielką wartość...lecz....gdy dwie zbierzności spotykają sie w Tobie niewiesz co czujesz...gubisz sie...w samej sobie...może uda Ci sie odnaleźć może nie...ważne jest by próbować...wierzyć...niekoniecznie w Boga...Bóg jest tylko nieograniczoną kulturą...obyczajem...podporą...zawsze można na niego wszystko zwalić..ale czy istnieje??? niewiem...to kolejna rozbierzność we mnie...

Dziś targa mną ból...tęsknota...i monotonność kolejnego dnia..niezwykłego..ale kolejnego w tym życiu...może marnym...może pięknym....niewiem...

Miłość jest jak fale na morzu...raz są wielkie, widoczne z daleka...a raz malutkie...w naszych sercach też jest takie morze..pełne tajemnic...głębokie...na którego powierzchni widać fale...raz niskie raz wysokie...ale zawsze są.......

niespełniona miłość boli....uderza z potężną siłą...wzbudza jeszcze bardziej nasze morze...wywołując sztormy...niebezpieczne sztormy....

Sztorm przejdzie...natomiast miłośc zawsze pozostanie...